مدیر کل محیط زیست لرستان باید پاسخگو باشد !؟  

این روز ها محیط زیست لرستان حال  و احوال خوشی ندارد ، به هر گوشه ای که  می نگری زخم های عمیق  بر پیکرش نمایان شده است .

از آلودگی رودخانه ها و پسماند های رها شده در محیط زیست گرفته تا  قطع گسترده درختان  و آتش سوزی جنگل ها  و تپش قلب حیات وحش  از  هراس  گلوله  شکارچیان  و صدها کیلومتر راه شکافی در زیستگاه جانوران .... ، قصه تلخ طبیعت بی دفاع سرزمین لرستان است که فریاد مظلومیتش دل غم زده مردم این دیار  را به درد آورده و انگار هیچ گوشی نمی خواهد صدای شکستن شاخ و برگش  را بشنود .!!

ای وجدان های بیدار برخیزید و بانگ برآرید که  به راستی تا به کی باید سکوت اختیار کرد و دم بر نیاورد  ؟  

این چه خوابی است که چشمانمان را در بر گرفته  ؟  

این چه ترسی است که زبانمان را لال کرده  ؟   

این چه داغی است که بر سینه هایمان  زده  شده ؟ 

هزاران بار گفتند و شنیدیم  !

هزاران بار گفتیم و شنیدند !

اما چه شد ؟ 

چه برسر طبیعت  آمد ؟ 

آیا مرهمی بر زخم هایش نهاده شد !؟ 

اینجا هزاران گوش صدای شما را می شنوند ، هزاران چشم شما را می بینند ، اما تو را به خداوندی خدا ، یک بار هم  برای رضای پروردگار چشمانتان را به روی حقایق باز کنید  و  آنچه را که بر سر محیط زیست آمده درست ببینید .

امروز دغدغه اصلی تمام فعالان محیط زیست لرستان ، حفاظت از  طبیعت و حراست از اندک باقیمانده  حیات وحش بی رمق استان می باشد که  پرشتاب به سوی  قهقرا کشیده شده است .  

واکاوی این مسئله  که چرا وبه چه علت زنگ هشداربرای  محیط زیست لرستان  به صدا در آمده  قطعا در این نوشته نخواهد گنجید . 

اما موضوعی  که ظرف هفته های گذشته موجب نگرانی  اهالی محیط زیست استان شده ، خبر ابهام برانگیز حمله  پلنگ به 44 رأ س دام  یک چوپان لرستانی است که موجب  واکنش های متفاوتی در سطح جامعه و اصحاب رسانه و مطبوعات کشور شد .  

پس از اعلام این خبر از سوی مدیرکل محیط زیست لرستان ، فعالان  این حوزه  به دلیل رسانه ای شدن آن از جانب یک مقام مسئول  ،  با حساسیت بیشتری این موضوع را پیگیری نموده  و بالاخره  پس از کش و قوس های فراوان جناب مدیر کل در وبلاگ شخصیش ( هشتاد پهلو ) این اتفاق را مربوط به سال  گذشته دانست وخواستار قدردانی از  چوپان مورد نظر شد .

علت اینکه  یک تیم خبری از صدا و سیمای لرستان  برای پوشش این اتفاق به منطقه اعزام  و در گزارش پخش شده از رسانه ملی دام های سلاخی شده را با صحبت های مونتاژ شده چوپان و آقای مدیرکل و جناب محیط بان منطقه  به مخاطبان خود  القاء کرده اند  در هاله ای از ابهام  فرو رفته است . 

طرح این موضوع در رسانه ملی بدون در نظر گرفتن شواهد و مستندات کافی بطور قطع در شأن مردم فهیم کشور ما نمی باشد وبه همین سبب می بایست انتشار این خبر با حساسیت و تأمل بیشتری صورت می گرفت .

اما اتفاق نگران کننده ای که به فاصله اندکی از آن هیاهوی رسانه ای رخ داد ، خبر تصادف یک پلنگ در مسیر جاده خرم آباد – الشتر بود که این بار هم به شکل گسترده ای   این خبر رسانه ای شد .  

در تصاویر منتشر شده از برخورد پلنگ  با خودرو ،  آنچه که موجب بیان  اظهار نظر های جدید در این رابطه شد این بود که در عکس های منتشر شده در سایت ها ، آثار خراشیدگی و جراحت دیده نمی شد و این مسئله محل پیدایش سئوالات جدیدی است که  تاکنون هیچ کدام از مسئولان  محترم  به این پرسش ها پاسخی نداده اند !

پذیرش این واقعیت که نسل حیات وحش استان لرستان به مخاطره افتاده  برای همگان  مبرهن است  ، اما چرا و چگونه قرعه بدشانسی این بار به نام این جانور زبان بسته  افتاده  ، برای همه دلسوزان محیط زیست  بسیار نگران کننده و زجرآور است  .

 در اتفاق جدید دیگری در تاریخ پنجم دیماه سالجاری  پلنگی در حوالی سپید دشت از توابع شهرستان خرم آباد مورد اصابت گلوله  قرارگرفته  که بر اساس گزارش  های منتشر شده در خبرگزاری ها و سایت های  کشور در روز جمعه ششم دیماه  با تلاش تیم دامپزشکی سازمان حفاظت محیط زیست  به تهران منتقل شده است .   

در این میان مسئولیت  ذاتی اداره کل محیط زیست لرستان در قبال  حفاظت از حیات وحش  و سایر امور تصریح شده درچارت تشکیلاتی سازمان حفاظت محیط زیست بر کسی پوشیده نیست ، بر همین اساس به  مدیرکل محترم اداره محیط زیست لرستان پیشنهاد می شود  به جای صرف مبالغ پرداخت شده به نشریات و روزنامه های محلی جهت آگهی رپرتاژ برای انعکاس گزارش عملکرد  دستگاه تحت امرشان ،  مقداری هم از آن اعتبارات را صرف  بهبود  وضعیت آسیب دیده  محیط زیست استان نمایند . 

باتوجه به اتفاقات رخداده باید دید که تراژدی قتل عام پلنگ ، چگونه و به دست چه کسی متوقف خواهد شد .

اما تا آن زمان ازمسئولان سازمان حفاظت محیط زیست و شخص سرکار خانم دکتر ابتکار انتظار میرود که نسبت به  وضعیت  تأسف بار محیط زیست لرستان اهتمام بیشتری  داشته باشند.  

به امید آن روز ....